Cmentarz żydowski w Skalbmierzu założony został w XIX w. poza granicami miasta ze względu na zakaz
osiedlania się ludności żydowskiej w Skalbmierzu. Żydzi przyjeżdżali jedynie na targi.
Pierwsi
stali mieszkańcy żydowscy pojawili się w miasteczku dopiero w końcu lat
80 XIX wieku. Przybyli głównie z pobliskich Działoszyc, ale i z
terenów dalszych, jak np. Wolbrom. W ostatnich latach XIX wieku
zasadniczo zwiększyła się liczba mieszkańców miejscowości.
W 1868 r. na
744 osoby w Skalbmierzu mieszkało 691 chrześcijan i 53 Żydów; w 1885
r. – 800 chrześcijan i 78 Żydów. Tymczasem w 1897 r. na 1258 mieszkańców
Skalbmierza 899 było katolikami, a 359 należało do wyznania
mojżeszowego.
Zorganizowana wspólnota żydowska powstała dopiero w
pierwszych latach XX wieku. W 1921 r. w Skalbmierzu mieszkało 609 Żydów na 1715
mieszkańców.
W
chwili wejścia Niemców do miasta we wrześniu 1939 r. pozostawało w nim
400 Żydów. Jeszcze w tym samym miesiącu utworzono Judenrat, który
musiał rekrutować Żydów do pracy przymusowej. Do miasta przewieziono też
1 tys. Żydów z Krakowa. 29 sierpnia 1942 r. wszystkich deportowano do
obozu przejściowego w Słomnikach, a następnie do obozu zagłady w Bełżcu. Obecnie w miejscu cmentarza znajduje się symboliczny obelisk upamiętniający to miejsce.
Położenie: Skalbmierz, gm. Skalbmierz, pow. kazimierski, woj. świętokrzyskie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz