Według dziejopisa Jana Długosza pierwszy drewniany Kościółek został
wybudowany w XIII w. W tym czasie miejscowość nosiła nazwę Probolowycze.
Pierwszym znanym z kart historii proboszczem tejże parafii był Wiesław z
Probołowic. Wiadomo także, że w XV w. tutejsze ziemie należały do
Piotra Gnoińskiego herbu Rak.
Niektóre źródła kościelne podają, że osada
rozwijała się i ok. 1500 r. w Probołowicach wybudowano drugi drewniany
Kościółek. Świątynie te na przeł. XVI i XVII w. zostały zajęte przez
protestantów i zamienione na zbory.
W XVII w. wieś przeszła w ręce
Staszewskich. Obecny Kościółek został wybudowany w 1759 r. przez
proboszcza Jacka Kowalskiego. Stało się to dzięki dotacjom Magdaleny i
Jerzego Zagórskich. Kościół jest drewniany, konstrukcji zrębowej, nawa
na rzucie zbliżonym do kwadratu, prezbiterium węższe i niższe, zamknięte
wielobocznie.
Ołtarze, główny i dwa boczne, rokokowe. W bocznym ołtarzu
znajduje się słynący łaskami obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, tzw.
Probołowskiej, z XVII w. Kościół był odnawiany w 1982 r. i w latach
1993–1994.
Podczas I wojny Światowej, jak wspominają zapiski z tamtego czasu,
Austriacy zrabowali XVI-wieczny dzwon, „a do tego użyto aż 15
umundurowanych zbirów austriackich”. W okolicy rozgrywały się straszne
sceny, kiedy od grudnia 1914 r. do maja 1915 r. na tych terenach
przechodził front rosyjsko-austriacki. Panująca zaraza tyfusu zbierała
obfite żniwo.
Położenie: Probołowice, gm. Złota, pow. pińczowski, woj. świętokrzyskie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz